Biały odmieniec - Ryuuzetsu

Ryuuzetsu | Biały lew | 4 lata | Tropiciel

Na imię jej Ryuuzetsu. Jest młodą lwicą, która doświadczyła już wszelkie uroki świata. Liczy sobie już 4 wiosny. Białe umaszczenie przesądziło o całym jej dalszym życiu. 

Wygląd: Istna królowa jungli. Masywne ciało, osadzone na czterech silnych łapach. Dzięki nim potrafi szybko biegać oraz wykonywać spore skoki, czy też susy, w zależności od sytuacji w jakiej samica się znajdzie. Na każdej z nich znajdują się pazury spełniające parę zadań. Służą do zabijania, obrony i oczywiście do lepszego samopoczucia lwicy. Idąc dalej, trochę bardziej w górę, znajduje się ogon, odpowiadający za utrzymanie równowagi. Jego końcówka przybrała kremowy odcień, podobnie jak uszy posadzone na łbie. Kształty jej pyska są charakterystyczne dla jej gatunku. Delikatnie podkreślają każdy detal, są subtelne i majestatyczne. Najciekawsze w tym całym, przeciętnym wyglądzie jest jej umaszczenie. Sierść, z kaprysu natury, jest w kolorze kości słoniowej. Maść ta jest niezwykle rzadka, ciężko spotkać osobnika podobnego do niej. Co też idzie za inną kolorystyką ciała? Oczy ma szare, powiedzieć nawet można, że w kolorze srebra. Otacza je czarna obwódka. Nos zaś, na obrzeżach czarny, a w środku ciemno-szkarłatny. Na jej pysku malują się również długie, białe wąsiska.

Cechy charakterystyczne: Ryuuzetsu ma bardzo wyczulony zmysł węchu, powiedzieć można nawet, że bardziej niż reszta jej pobratymców. To samo jest w przypadku słuchu. W zasadzie może polegać tylko na nich. Słabym punktem jej zmiany genetycznej jest fatalny wzrok. By dostrzec członka stada, ofiarę, bądź kogokolwiek/cokolwiek innego, musi podejść doń bardzo blisko. Czasem nawet wtedy nie widzi wszystkich szczegółów, czy detali.

Historia: Niegdyś posiadała kochającą ją rodzinę oraz wiernych i oddanych przyjaciół. Jej życie od początku było posłane różami. Miała wszystko, czego tylko pragnęła- a tak na prawdę do szczęścia nie potrzebowała dużo. Ojca niestety nie pamiętała. Gdy była jeszcze małym kotkiem został przepędzony przez silniejszego samca. Wychowywała ją matka. Pozbawiona również rodzeństwa (była jedynaczką), uczyć się poprzez zabawę musiała z innymi młodymi lwami. Niestety- jako jedyna miała ten dziwny kolor sierści. Czasem była dumna, gdyż mogła się wyróżniać. Innym razem całkowicie tego żałowała, w duchu przeklinała matkę naturę, przez której kaprys doświadczała tylu przykrości.
Stado, którym już od jakiegoś czasu rządził potężny lew, Tyran, wciąż zmieniało miejsce pobytu. Wprawdzie samiec miał zupełnie inne imię, jednak żadna z lwic nie miała najmniejszego zamiaru nazywać Go inaczej. W pełni zasługiwał na swoją przybraną nazwę. Kierował ich wszystkich ku zgubie. Niejednokrotnie wyprowadzał watahę na pustkowie pozbawione wody i jedzenia. Zdarzało mu się też wkraczać wraz z samicami i młodymi na teren innych stad, przez co odnosili wiele strat.
Gdy młoda Ryu nie była już taka młoda, przyszedł czas by wykonała zadanie, jakie każda samica ma przed sobą. Miała wydać na świat potomstwo. Miała.. Nie chciała, był to jednak jej psi obowiązek. A kto miał zostać ojcem jej pociech? Oczywiście Tyran! Nim doszło do całego zamieszania, Biała postanowiła opuścić stado, chciała uciec jak najszybciej i jak najdalej mogła. Jej plany jednak pokrzyżował ów jegomość. Nie chciał dopuścić do jej ucieczki, w końcu była jedyną tak wyjątkową przedstawicielką płci pięknej. Nie chciał zdobyć innej, chciał Ryuuzetsu, tu i teraz. Samica opierała się mu ile tylko mogła, jednak samiec nie wytrzymał..

Historia skończyła się tak, że Ryuu zdołała mu uciec, jednak nie wyszła z całej tej sytuacji bez szwanku. Została poważnie ranna w tylną nogę. Wlokła się tak przez suchą równinę, aż dotarła tutaj, do swojej nowej rodziny. A pomyśleć, że znalazła się tutaj głównie przez głód, a została na dłużej, gdyż burza ją przygwoździła..

 Charakter: Jak to mówią- Kobieta zmienną jest. To przysłowie doskonale pasuje do Białej lwicy. Ryuuzetsu posiada dwa oblicza, tak samo jak medal ma swoje dwie strony, a kij dwa, w tym przypadku różne, końce. Porównać można ją do światła. Uprzejma, towarzyska, a nawet opiekuńcza. Potrafiła siedzieć cicho i słuchać rozmówców, by później móc im jakoś pomóc, doradzić. Jest wtedy potulna jak baranek- pełno w niej radości, zaufania, życia.. W ogóle wszystkiego w Niej dużo. Z drugiej strony zaś, zyskała tytuł, przydomek, Białej Śmierci. Nie bez ppowodu została tak nazywana. W tej odsłonie ma straszną chęć do zabijania, bawienia się ofiarą. Stawała się szczera do bólu -choć we wcześniejszej wersji również taka była- i arogancka. Czasem nawet zdawała się być zbyt pewna siebie. Jest wtedy nie do zniesienia.
Szczęście mają jednak Ci, do których zapała sympatią. A szczerze mówiąc trudno jest zdobyć jej zaufanie. Wszystko jednak zależy od podejścia obu stron.
Raczej typ samotniczki.

KP będzie ulegać zmianom..